راست گفتن یکی از ارزش های اساسی است که به موفقیت و سعادت انسان کمک می کند و محور روابط انسانی و اساس اعتماد بین افراد است. راستگو بودن را لباس و روح موفقیت می دانند، در حالی که دروغ عامل اصلی شکست و بدبختی است. همه ملل و مذاهب به اتفاق آرا بر ارزش صداقت و اهمیت آن در ساختن جوامع و دستیابی به همزیستی مسالمت آمیز توافق کرده اند.
ادیان به ویژه اسلام، راستگو بودن را بسیار مورد توجه قرار داده و آن را یکی از صفات ستودنی قرار داده است که مؤمنان باید از آن برخوردار باشند. راستگو بودن در اسلام، اساس دین و رکن یقین شمرده شده و از صفاتی است که مؤمن واقعی را از منافق متمایز می کند. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم تأکید می کند که راستگو بودن موجب اطمینان و آسایش روانی می شود، در حالی که دروغ موجب تردید و بی اعتمادی می شود.
راستگفتن معیاری برای سایر اخلاق حسنه نیز محسوب می شود و بهترین راه برای رسیدن به عالی ترین فضایل است. کسی که راستگو باشد، می تواند با اخلاص و استدلال قوی مورد برکت قرار گیرد. راستگو بودن شمشیری است که باطل را می شکافد و وسیله ای برای فرار از دسیسه ها و وحشت است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید که مؤمن ممکن است ترسو یا بخیل باشد اما دروغگو نباشد که این نشان می دهد که راستگفتن جزء لاینفک ایمان مؤمن است. راستگو بودن مایه بقا و موفقیت در دنیا و آخرت است و آن چیزی است که انسان های راستگو را در گفتار و کردارشان الهام می بخشد.
راستگو بودن را عقل به خاطر حسن آن می خواند و مخالف آن قبیح است و دین به آن امر می کند و می خواهد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «در حالی که سه نفر پیش از شما زندگى مى كردند، راه می رفتند هنگامی که باران بر آنها نازل شد، به غاری پناه بردند و غار بسبب باران فروريخت ودرب غار بسته شد ، آنها به یکدیگر گفتند: به خدا قسم فقط صداقت شما را نجات می دهد، پس هر مردی از شما دعا کند آنچه او می داند حقیقت گفته شده است.» حدیث، دلیل رستگاری آنها راست بودن آنها با خدا بود و جوانمردی به راستگو بودن دعوت می کرد و آن را تشویق می کرد، اعراب از تأثیرپذیری از دروغ اکراه داشتند و دوست داشتند که به راستی شهرت داشته باشند و دروغگویی را از نشانه های آن منافق می دانستند
کارت های مرتبط
نشان دادن کارتها
